در شبی پر ستاره و آرام پسركی در عذاب می ميرد

 پسركی در عذاب تنهايی،غرق در التهاب می ميرد

 در نگاه دو چشم خسته ی او زندگی موج می زد و عشق

 غافل از اينكه اين همه روياست،عاقبت در سراب می ميرد

 چشم هايش پر ست از حسرت،حسرت لحظه هايی رويايی

 چشم هايی كه پر ز رويا بود آن زمان چون شهاب می ميرد

 دست های نياز او آن وقت رو به سوی ستاره بالا رفت

 پسرك در شكوه راز و نياز لحظه ی استجاب می ميرد

 و پريشان و خسته و غمگين در خيالش كه اشتباهم چيست ؟

 اين چه جرمی ست هر زمان احساس در همين ارتكاب می ميرد

 زير آوار غصه ها خم شد،آهی از عمق قلب او برخاست

 بی خبر از همينكه جرمش چيست،پاسخی بی جواب می ميرد                            

 بعد از آن لحظه های بارانی چهره اش را كشيد و قابش كرد

 زير آن هم نوشت اين چهره زير آوار قاب می ميرد

 آسمان پر از ستاره و صاف از ستاره،تهی شد و غمگين

 زير رگبار آسمان آن شب،پسركی در عمق خواب می ميرد

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: