گفتند بنویس. خیلی وقت است خودکار و برگه دستت نگرفته ای. من اما مدت ها بود که نوشتن از یادم

رفته بود. نه اینکه حرفی برای گفتن نداشته باشم. داشتم اما همه شان خلاصه شده بود توی یک بغض

بزرگ که جا خشک کرده بود توی گلو. همیشه، سال که به روزهای آخرش میرسد، این بی قراری ها که 

نمی دانم سر و کله شان از کجا پیدا می شود، هوار می شود روی دلم. این بغض عجیب و غریب هم که

دیگر جای خود. از غصه نیست... از دلتنگی نیست... از نبودن نیست... از نرسیدن هم نیست... 

به گمانم بغض این روزها باید از یک شایِ کوچک باشد که به وسعت تمام تنهایی هایم بزرگ می شود.

حالا هم که دارم این کلمات را از سر این شادیِ کوچک کنار هم می چینم تا آخرین پست امسال باشد،

مخاطب نوشته هایم "تو" نیست... مخاطب نوشته هایم "شما" ئید...

شما که آمدید و رفتید... شما که آمدید و ماندید... شما که خواندید و مرهم شدید و شما که نخواسته

زخمی کاشتید به قشنگی تمام نهال های باغچه پدربزرگ... حالا که نشسته ام به نوشتن، می بینم

که چقدر این رفت و آمد ها را دوست داشتم. دنیای کوچکم چیزی نبود جز یک کوچه باریک که انتهایش

ختم میشد به یک نردبان کوچک. نردبانی برای آنها که باید می رفتند....

دنیای من با همین رفت و آمدها بود که معنا پیدا کرد. من با همین رفت و آمد ها بود که قد کشیدم. که

بزرگ شدم. انقدر که دستم رسید به بچگی هایم. انقدر که فهمیدم تقویم امسال هم به آخر رسید و من

بزرگ تر از قبل شدم. با تمام این بودن ها و نبودن هایی که گاهی نوشتن از آنها یک دریا، اشک میبرَد !

حالا که قرار است این نوشته را هم به آخر برسانم، می خواهم که "ممنونم" بنشانم بین این جمله ها

تا نشان تان بدهم که چقدر رنگ پاشیدید به سیاهی بی قراری هایم....

چقدر مرهم شدید برای بی مرهمی ام... و چقدر هم سفره شدید... هم سفره منی که تمام دلخوشی

هایش خلاصه می شود توی این قاب سیاه که نامش را گذاشته است: "دریا لباس خاکی پدرم بود"

ببخشایید اگر نام نمی برم از بودنتان یا نام نمی برم از رفتن تان که بوی مهتاب آسمان میداد.

اما بی گمان نام تان روزی قافیه ترانه ای خواهد شد که بوی بهار نرفته را میدهد !

خاص نوشت:

تمام مردهای مسافر را به خدا خواهم سپرد... خودت گفتی که باورم بشود که تو هم یکی از اینهایی ...

خدا پشت و پناهت باشد مرد مسافرم!

منتظر نوشت:

تقویم هم به آخر رسید... اما شما هنوز از راه نرسیده اید! کمی سریع تر قدم بردارید آقا سید مهدی...

این صدای عمر ما است که می گذرد !

عذر نوشت:

ببخش اگر در بودنم کوتاهی کردم... میخواستم لیلی ترین باشم. اما شعر کار دستم داد...

 "برای تو" نوشت:

دختر خوبی می شدم... اگر می ماندی !

قدم نوشت:

مثل هر سال به هوای بوی پراهنت می آیم که جا گذاشته ای بین رمل های فکه... مگر خودت به

پستچی پیغام نداده بودی که بیایم... من هم آمدم !! خودت را نشانم بده ...

آخر نوشت:

ای که تو مرا خوانده ای ... راه نشانم بده ...

داستان عشق...

میگن یه روز یه روزگاری دو تا عاشق بودن که همیشه قرارشون زیر درخت بهاری بود که هیچ وقت خزون نداشت ... هیچ وقت نمیشد گفت یکشون عاشقه و اون یکی معشوق همیشه یکی بودن و میخواستن یکی باشن ... گذر زمانه دست نامردما بینشون کدروتی پیش میاره که این دوتا رو از هم جدا میکنه یکی تو همون سرزمینی که بود یکی هم تو سرزمینی که خواستن نامردما ... هیچ وقت شادیشونو کسی ندید و از اون درخت همیشه بهار یه خاطره بیشتر نموند ...گذشت و خبر به اون دورافتاده رسید که عشقت مرد و جز وصیت نامه چیزی برات نزاشته ... شکسته و خسته میره سر قبر یارش و می بینه روی روی سنگ قبر نوشته من اینجا نخوابیده ام تا زمانی که یارم بیاید و آرام بگیرم ... شروع به گریه میکنه و وصیت نامه رو باز میکنه و آروم شروع میکنه به خوندن ... گریه ات را نمیخواهم ، شکستنت رو نمیخواهم ، تنهایی ات را نمیخوام ، میدانم دستم از دستان گرمت جدا شد ولی یادم با توست حتی اگر هیچ وقت قسمت دیدارت نباشد ... سرش رو روی سنگ قبر میزاره و آرام گریه میکنه ... آرام آرام یک جوانه از زیر برگهای زردی که از درخت همیشه بهار مونده شروع به بزرگ شدن میکنه و مثل اینکه بخواد صورت اونو نوازش بده و میره تا یه سایه سار برای اون درست کنه ... میگذره زمان و اونجا دوتا سنگ قبر کنار هم قرار میگیره که روی سنگ قبر دومی نوشته شده بخواب نازنینم ... آرام بگیر ... حالا نمیه ی قلبت در کنارت به ابدیت پیوست.

 سر کلاس درس معلم پرسید:هی بچه ها چه کسی می دونه عشق چیه؟ هیچکس جوابی نداد همه ی کلاس یکباره ساکت شد همه به هم دیگه نگاه می کردند ناگهان لنا یکی از بچه های کلاس آروم سرشو انداخت پایین در حالی که اشک تو چشاش جمع شده بود. لنا 3 روز بود با کسی حرف نزده بود بغل دستیش نیوشا موضوع رو ازش پرسید .بغض لنا ترکید و شروع کرد به گریه کردن معلم اونو دید و گفت:لنا جان تو جواب بده دخترم عشق چیه؟ لنا با چشمای قرمز پف کرده و با صدای گرفته گفت:عشق؟ دوباره یه نیشخند زدو گفت:عشق... ببینم خانوم معلم شما تابحال کسی رو دیدی که بهت بگه عشق چیه؟ معلم مکث کردو جواب داد:خب نه ولی الان دارم از تو می پرسم لنا گفت:بچه ها بذارید یه داستانی رو از عشق براتون تعریف کنم تا عشق رو درک کنید نه معنی شفاهیشو حفظ کنید و ادامه داد:من شخصی رو دوست داشتم و دارم از وقتی که عاشقش شدم با خودم عهد بستم که تا وقتی که نفهمیدم از من متنفره بجز اون شخص دیگه ای رو توی دلم راه ندم برای یه دختر بچه خیلی سخته که به یه چنین عهدی عمل کنه. گریه های شبانه و دور از چشم بقیه به طوریکه بالشم خیس می شد اما دوسش داشتم بیشتر از هر چیز و هر کسی حاضر بودم هر کاری براش بکنم هر کاری... من تا مدتی پیش نمی دونستم که اونم منو دوست داره ولی یه مدت پیش فهمیدم اون حتی قبل ازینکه من عاشقش بشم عاشقم بوده چه روزای عشنگی بود sms بازی های شبانه صحبت های یواشکی ما باهم خیلی خوب بودیم عاشق هم دیگه بودیم از ته قلب همدیگرو دوست داشتیم و هر کاری برای هم می کردیم من چند بار دستشو گرفتم یعنی اون دست منو گرفت خیلی گرم بودن عشق یعنی توی سردترین هوا با گرمی وجود یکی گرم بشی عشق یعنی حاضر باشی همه چیزتو بهخاطرش از دست بدی عشق یعنی از هر چیزو هز کسی به خاطرش بگذری اون زمان خانواده های ما زیاد باهم خوب نبودن اما عشق من بهم گفت که دیگه طاقت ندارم و به پدرم موضوع رو گفت پدرم ازین موضوع خیلی ناراحت شد فکر نمی کرد توی این مدت بین ما یه چنین احساسی پدید بیاد ولی اومده بود پدرم می خواست عشق منو بزنه ولی من طاقت نداشتم نمی تونستم ببینم پدرم عشق منو می زنه رفتم جلوی دست پدرم و گفتم پدر منو بزن اونو ول کن خواهش می کنم بذار بره بعد بهش اشاره کردم که برو اون گفت لنا نه من نمی تونم بذارم که بجای من تورو بزنه من با یه لگد اونو به اونطرف تر پرتاب کردم و گفتم بخاطر من برو ... و اون رفت و پدرم منرو به رگبار کتک بست عشق یعنی حاضر باشی هر سختی رو بخاطر راححتیش تحمل کنی.بعد از این موضوع غشق من رفت ما بهم قول داده بودیم که کسی رو توی زندگیمون راه ندیم اون رفت و ازون به بعد هیچکس ازش خبری نداشت اون فقط یه نامه برام فرستاد که توش نوشته شده بود: لنای عزیز همیشه دوست داشتم و دارم من تا آخرین ثانیه ی عمر به عهدم وفا می کنم منتظرت می مونم شاید ما توی این دنیا بهم نرسیم ولی بدون عاشقا تو اون دنیا بهم می رسن پس من زودتر می رمو اونجا منتظرت می مونم خدا نگهدار گلکم مواظب خودت باش دوستدار تو (ب.ش) لنا که صورتش از اشک خیس بود نگاهی به معلم کردو گفت: خب خانم معلم گمان می کنم جوابم واضح بود معلم هم که به شدت گریه می کرد گفت:آره دخترم می تونی بشینی لنا به بچه ها نگاه کرد همه داشتن گریه می کردن ناگهان در باز شد و ناظم مدرسه داخل شدو گفت: پدرو مادر لنا اومدن دنبال لنا برای مراسم ختم یکی از بستگان لنا بلند شد و گفت: چه کسی ؟ ناظم جواب داد: نمی دونم یه پسر جوان دستهای لنا شروع کرد به لرزیدن پاهاش دیگه توان ایستادن نداشت ناگهان روی زمین افتادو دیگه هم بلند نشد آره لنای قصه ی ما رفته بود رفته بود پیش عشقش ومن مطمئنم اون دوتا توی اون دنیا بهم رسیدن... لنا همیشه این شعرو تکرار می کرد خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟ خواهان کسی باش که خواهان تو باشد خواهی که جهان در کف اقبال تو باشد؟ آغاز کسی باش که پایان تو باشد

پسرک از شادی تو پوست خود نمی گنجید... راست میگفت ...خیلی وقت بود که ندیده بودش..دلش واسش یه ذره شده بود. تو چشای سیاهش زل زد همون چشمایی که وقتی ۱۶سال بیشتر نداشت باعث شد تا پسرک عاشق شود وبا تهدید و داد و هوارو عربده بالاخره کاری کرد که باهم دوست شدن... دخترک نگاهی به ساعتش کرد و میون حرفای پسرک پرید و گفت: من دیرم شده زودی باید برم خونه... همیشه همین جور بوده هر وقت دخترک پسرک را میدید زود باید بر میگشت.. پسرک معطل نکرد و کادویی که برای دخترک خریده بود رو با کلی اشتیاق به دخترک داد... دخترک بی تفاوت بسته را گرفت و تشکری خشک و خالی کرد.. حتی کنجکاویی نکرد داخل بسته رو ببنید... پسرک خواست سر سخن روباز کند که دخترک گفت : وای دیرم شد. .من دیگه برم خداحافظ... خداحافظی کردند و پسرک در سوگ لحظه جدایی ماتم گرفت و رفتن معشوق را نظاره کرد.. دخترک هراسان و دل نگران بود.. در راه نیم نگاهی به بسته انداخت ...یه خرس عروسکی خوشگل بود. هوا دیگه داشت کمکم سرد میشد وسرعت ماشین ها ییکه رد میشدند ترس دخترک رو از دیر رسیدن بیشتر میکرد.. پسره مثل همیشه ۵ دقیقه تاخیر داشت اما بازم مثل همیشه ریلکس بود... دخترک سلام کرد و پسر پاسخ سلام را داد. دخترک بی درنگ بسته را به پسر داد و نگاه پر شوقش را به نگاه پسر دوخت. پسر نیم نگاهی به بسته انداخت و گفت: مرسی...بسته را باز کرد و ناگاه چشمش به نامه ای افتاد که عاشق خوش خیال دخترک برای او نوشته بود... لبخندی زد و به روی خود نیاورد...چند دقیقه ای را با هم سپری کردن و باز مثل همیشه خداحافظی و نگاه ملتمس عاشقی که از لحظه ی وداع بیزار است..این بار دخترک عاشق بود و پسره معشوق او..معشوقی که شاید جسم اون سر قرار با 5 دقیقه تاخیر حاضر شده بود ، اما دلش از لحظه اول جای دیگه ای بود... کمی آن طرف تر صدای جیغ لاستیکی دخترک و پسر را متوجه نقطه ای در آن طرف کرد..پسرکی در زیر چرخ های ماشین جان می داد و آخرین نگاهش دوخته شده به معشوقه ای بود که به او خیانت کرده بود